Day 7. Mario Kart,op de motorfiets en a fake tan.
Blijf op de hoogte en volg Ninon
23 Juli 2016 | Indonesië, Bukit
En vandaag is een reisdagje, want ik ben van half 9 ’s ochtends tot ongeveer 8 uur ´s avonds bezig geweest met het reizen van Bukit Lawang, Sumatra naar Yoghjakarta in Java.
En hoe begon deze reis.. nou na een rustig ontbijtje ging ik met de touristbus richting het vliegveld. En die rit, die hoef ik niet snel nog een keer over te doen. Sowieso zouden we al zo ongeveer 4 uur onderweg zijn en was dit weer die bumpy road net zoals op de heenreis. Alleen toen had ik een hele rustige chauffeur die af en toe wel een praatje maakte, ook natuurlijk wel meedeed met de chaos, asocialiteit en randdebieliteit van het verkeer hier, maar daar zat ik nog vrij rustig achterin. Deze chauffeur van vandaag, was er sowieso al 1 die er hinkend aankwam ‘lopen’, dus toen dacht ik al, is dat veilig zo achter het stuur?
Maar zonder uberhaupt ‘shotgun’ te roepen mocht ik voorin naast deze beste man komen zitten.
Nou, ik kan je vertellen dat ik blij was dat mijn imuunsysteem best een klapje kan verwerken en dat ik al mijn prikken heb voor deze vakantie, want dit was een lopende bacteriebron. Of dan in dit geval een rijdende. Hij bleef maar hoesten, neus ophalen( en dan zo’n lekkere vieze roggel erbij he), spugen uit het raam. En ondertussen zichzelf met een sehr schmützig doekje afvegen waarbij het me niet zal verbazen als die al een tijde geen wasmiddel heeft gezien. Deze weer op het dashboard gooien waar de bacterien in de zon zich te goed deden en zich lekker aan het vermenigvuldigen waren. Want de beste man zweette aardig, volgens mij had hij gewoon dikke koorts.
Maargoed, dit kwam er nog even bij dat hij de nodige haast had, of gewoon een ongeduldige persoonlijk heid was, kan ook. Maar zodra de weg het maar even toeliet racete hij ons als een soort mario kart door het verkeer heen. Even afsnijden? Geen probleem. Schelden op andere verkeersdeelnemers? Ik denk dat ik wel wat Sumatriaanse scheldwoordjes voorbij heb horen komen.
Spookrijden? Wat is dat? Ja hoor, met deze man kwamen we zeker op tijd op het vliegveld aan.
Gelukkig stopte hij om de zoveel tijd even om te checken of de kofferbak nog goed dichtzat, want het is ons ook 3 keer overkomen dat deze spontaan even openging en er meerdere backpacks in de modder lagen te rollenbollen. Konden wij als noodlottigen in de auto even rustig ademhalen.
Om vervolgens weer met een fikse hartslag zijn finishlijn te halen met misschien wel een nieuwe high score.
Wat was ik blij dat ik voeten op het vliegveld kon zetten. En oja, wilde hij bij het afscheid me nog een hand geven; loveyou darling! Eh, ja hee houdoe he! Je mag je bacterien houden vriend.
Op het vliegveld van Jakarta had ik echt weer een hele mooie aansluiting op mijn vlucht naar Yoghjakarta. Zelfs zo mooi dat ik hem bijna mistte. Dacht ik. Maar gelukkig had ik dit vliegveld al eens eerder gezien, wist ik de weg nog een beetje en zo zit ik op zoveel km hoogte dit verhaaltje even te typen.
Mocht je trouwens naar Indonesie willen vliegen, neem alsjeblieft dan deze vliegtuigmaatschapppij, Garuda Indonesia. Echt een supernette maatschappij, je hebt in elke vliegtuig een schermpje voor je neus om je te vermaken, onbeperkt drinken, krijgt pepermuntjes, tot nu toe heb ik elke vlucht lekker te eten gehad, zelf bij een vlucht van maar 2 uur. Lekker heel de dag rijst nassen als je hier vliegt. En er ligt standaard een koptelefoon bij je stoel wat als ik me kan herinneren je in Nederland elke keer moet kopen ( want ik vergeet dat ding steeds van thuis mee te nemen) als je met een schermpje verderop mee wilt luisteren met de film. Maar ik had hiervoor al een 3 kwart jaar niet gevlogen dus misschien loop ik gewoon achter op dit gebied. En verder hele aardige stewardessen.
Straks een hopen dat ik het hostel dat Menno heeft uitgezocht kan vinden en vanaf daar gezellig met hem een tijdje rondreizen. Hij heeft tot nu toe al een kleine 3 weken door Bali gereisd dus hij kan me vast wel wat hotspots vertellen. Mochten er nou mensen zijn die ook nog leuke plekken of dingen te doen weten op Java of Bali, kan je het altijd laten weten!
Het hostel is gevonden! Gelukkig is de bagage weer aangekomen en konden we weer verder op pad.
Als eerste de trein proberen te vinden, want Menno zei dat hij zo binnen een kwartiertje bij het hostel was aangekomen. Die trein ging helaas pas anderhalf uur nadat ik het aan de kaartjesverkoper had gevraagd, dus gingen we opzoek naar optie 2, de taxi. Uiteindelijk wilde ik de taxi goedkoper dan dat ze me aan konden bieden, en na een beetje discussiëren kwamen we dan tot de middenweg, ik mocht ook achterop de motorcycle. En omdat ik nogal een klein trauma heb overgehouden aan bovenstaand ritje met de auto leek dit me zelfs nog veiliger. En sneller. En vooral leuker.
En zo kwam ik aan bij het juiste hostel! Gelukkig maar, want ik was ergens nog bang dat ze me gewoon ergens zouden droppen omdat ik zo had staan zeiken over de prijs van de taxi. Maar heb vertrouwen en gij zult zien.
En daar was Menno! Het was heel leuk om hem weer te zien. Hij heeft me de kamer even laten zien. Echt lekker hutje mutje 2 stapelbedden in een kamertje gepropt. Wel eventjes wennen om een kamer te moeten delen met meerdere mensen. En dan ken ik de ene slaper, Menno, wel maar dan is het de surprise van de dag wie er onder je ligt. En dan in de bedoeling van dat ik bovenin het stapelbed lig he.
Na de kamerinspectie en een beetje spulletjes op zn plek te hebben gelegd zijn we een hapje gaan eten en daarna de markt opgelopen. Zo grappig om te zien, want Menno steekt echt met een kop boven iedereen uit tussen die kleine Javanen. Het is zo ontzettend levendig in de stad, heerlijk om daar rond te lopen en echt het buitenleven mee te maken. Er liggen veel kleedjes op en naast de stoep en daar zitten mensen dan gewoon lekker op de chillen en te eten.
Net eventjes gedoucht. En wat een verademing om weer een douche te hebben na 6 dagen jezelf op je hurken gewassen te hebben! Stond echt eventjes te genieten. En had na de hele dag reizen en het wandelen in de vieze stad ( want een uitlaatgassen niet te zuinig) was dit ook wel nodig. Ik stond even 1 been goed te boenen, en die was opeens wel heel erg wit naast m’n andere been haha. Denk je dat je een beetje bruin wordt, niet dus. Geweun hartstikke ranzag.
Nu gauw het bedje induiken en morgen Yoghjakarta eens ontdekken.
En hoe begon deze reis.. nou na een rustig ontbijtje ging ik met de touristbus richting het vliegveld. En die rit, die hoef ik niet snel nog een keer over te doen. Sowieso zouden we al zo ongeveer 4 uur onderweg zijn en was dit weer die bumpy road net zoals op de heenreis. Alleen toen had ik een hele rustige chauffeur die af en toe wel een praatje maakte, ook natuurlijk wel meedeed met de chaos, asocialiteit en randdebieliteit van het verkeer hier, maar daar zat ik nog vrij rustig achterin. Deze chauffeur van vandaag, was er sowieso al 1 die er hinkend aankwam ‘lopen’, dus toen dacht ik al, is dat veilig zo achter het stuur?
Maar zonder uberhaupt ‘shotgun’ te roepen mocht ik voorin naast deze beste man komen zitten.
Nou, ik kan je vertellen dat ik blij was dat mijn imuunsysteem best een klapje kan verwerken en dat ik al mijn prikken heb voor deze vakantie, want dit was een lopende bacteriebron. Of dan in dit geval een rijdende. Hij bleef maar hoesten, neus ophalen( en dan zo’n lekkere vieze roggel erbij he), spugen uit het raam. En ondertussen zichzelf met een sehr schmützig doekje afvegen waarbij het me niet zal verbazen als die al een tijde geen wasmiddel heeft gezien. Deze weer op het dashboard gooien waar de bacterien in de zon zich te goed deden en zich lekker aan het vermenigvuldigen waren. Want de beste man zweette aardig, volgens mij had hij gewoon dikke koorts.
Maargoed, dit kwam er nog even bij dat hij de nodige haast had, of gewoon een ongeduldige persoonlijk heid was, kan ook. Maar zodra de weg het maar even toeliet racete hij ons als een soort mario kart door het verkeer heen. Even afsnijden? Geen probleem. Schelden op andere verkeersdeelnemers? Ik denk dat ik wel wat Sumatriaanse scheldwoordjes voorbij heb horen komen.
Spookrijden? Wat is dat? Ja hoor, met deze man kwamen we zeker op tijd op het vliegveld aan.
Gelukkig stopte hij om de zoveel tijd even om te checken of de kofferbak nog goed dichtzat, want het is ons ook 3 keer overkomen dat deze spontaan even openging en er meerdere backpacks in de modder lagen te rollenbollen. Konden wij als noodlottigen in de auto even rustig ademhalen.
Om vervolgens weer met een fikse hartslag zijn finishlijn te halen met misschien wel een nieuwe high score.
Wat was ik blij dat ik voeten op het vliegveld kon zetten. En oja, wilde hij bij het afscheid me nog een hand geven; loveyou darling! Eh, ja hee houdoe he! Je mag je bacterien houden vriend.
Op het vliegveld van Jakarta had ik echt weer een hele mooie aansluiting op mijn vlucht naar Yoghjakarta. Zelfs zo mooi dat ik hem bijna mistte. Dacht ik. Maar gelukkig had ik dit vliegveld al eens eerder gezien, wist ik de weg nog een beetje en zo zit ik op zoveel km hoogte dit verhaaltje even te typen.
Mocht je trouwens naar Indonesie willen vliegen, neem alsjeblieft dan deze vliegtuigmaatschapppij, Garuda Indonesia. Echt een supernette maatschappij, je hebt in elke vliegtuig een schermpje voor je neus om je te vermaken, onbeperkt drinken, krijgt pepermuntjes, tot nu toe heb ik elke vlucht lekker te eten gehad, zelf bij een vlucht van maar 2 uur. Lekker heel de dag rijst nassen als je hier vliegt. En er ligt standaard een koptelefoon bij je stoel wat als ik me kan herinneren je in Nederland elke keer moet kopen ( want ik vergeet dat ding steeds van thuis mee te nemen) als je met een schermpje verderop mee wilt luisteren met de film. Maar ik had hiervoor al een 3 kwart jaar niet gevlogen dus misschien loop ik gewoon achter op dit gebied. En verder hele aardige stewardessen.
Straks een hopen dat ik het hostel dat Menno heeft uitgezocht kan vinden en vanaf daar gezellig met hem een tijdje rondreizen. Hij heeft tot nu toe al een kleine 3 weken door Bali gereisd dus hij kan me vast wel wat hotspots vertellen. Mochten er nou mensen zijn die ook nog leuke plekken of dingen te doen weten op Java of Bali, kan je het altijd laten weten!
Het hostel is gevonden! Gelukkig is de bagage weer aangekomen en konden we weer verder op pad.
Als eerste de trein proberen te vinden, want Menno zei dat hij zo binnen een kwartiertje bij het hostel was aangekomen. Die trein ging helaas pas anderhalf uur nadat ik het aan de kaartjesverkoper had gevraagd, dus gingen we opzoek naar optie 2, de taxi. Uiteindelijk wilde ik de taxi goedkoper dan dat ze me aan konden bieden, en na een beetje discussiëren kwamen we dan tot de middenweg, ik mocht ook achterop de motorcycle. En omdat ik nogal een klein trauma heb overgehouden aan bovenstaand ritje met de auto leek dit me zelfs nog veiliger. En sneller. En vooral leuker.
En zo kwam ik aan bij het juiste hostel! Gelukkig maar, want ik was ergens nog bang dat ze me gewoon ergens zouden droppen omdat ik zo had staan zeiken over de prijs van de taxi. Maar heb vertrouwen en gij zult zien.
En daar was Menno! Het was heel leuk om hem weer te zien. Hij heeft me de kamer even laten zien. Echt lekker hutje mutje 2 stapelbedden in een kamertje gepropt. Wel eventjes wennen om een kamer te moeten delen met meerdere mensen. En dan ken ik de ene slaper, Menno, wel maar dan is het de surprise van de dag wie er onder je ligt. En dan in de bedoeling van dat ik bovenin het stapelbed lig he.
Na de kamerinspectie en een beetje spulletjes op zn plek te hebben gelegd zijn we een hapje gaan eten en daarna de markt opgelopen. Zo grappig om te zien, want Menno steekt echt met een kop boven iedereen uit tussen die kleine Javanen. Het is zo ontzettend levendig in de stad, heerlijk om daar rond te lopen en echt het buitenleven mee te maken. Er liggen veel kleedjes op en naast de stoep en daar zitten mensen dan gewoon lekker op de chillen en te eten.
Net eventjes gedoucht. En wat een verademing om weer een douche te hebben na 6 dagen jezelf op je hurken gewassen te hebben! Stond echt eventjes te genieten. En had na de hele dag reizen en het wandelen in de vieze stad ( want een uitlaatgassen niet te zuinig) was dit ook wel nodig. Ik stond even 1 been goed te boenen, en die was opeens wel heel erg wit naast m’n andere been haha. Denk je dat je een beetje bruin wordt, niet dus. Geweun hartstikke ranzag.
Nu gauw het bedje induiken en morgen Yoghjakarta eens ontdekken.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
