Day 8. Dora deel 2, naar school en facetimen

Ondanks dat ik pas weer om 1 uur ’s nachts sliep heb ik wel erg lekker geslapen! En het is bekend wie de 2 onderburen zijn: een klein Chineesje met stinkvoeten en een Engelse.
Na weer een lekkere douche hebben we even ontbeten bij een restaurantje in de straat met een al een lekker zonnetje op ons bolletje.
Deze zon heeft de hele dag nog geschenen en ik ben ook wel wat bijgekleurd/ verbrand of misschien gewoon alleen weer vervuild door de combinatie van zonnebrandcreme, zweet en uitlaatgassen. We hebben vandaag een scootertje gehuurd en zijn zo door Yoghjakarta heengetoeft. Zoveel gezien dat ik als ik dit opschrijf alweer goed moet terugdenken wat onze eerste stop was. Oja, een paleis. Hartstikke leuk. Op naar het volgende. Het waterpaleis. Dit vond ik ondanks de andere rondkriebelde toeristen best een rustgevend, mooi plekje.
We wilden even een hapje eten en kwamen toen de Dunkin Donut tegen. Daar hadden ze heel veel keus uit allerlei rare smaken donuts. Maar nadat we er meerdere geproeft hadden viel dit toch wel een beetje tegen. Alleen mijn trio chocolate donut was echt goddelijk. Maarja, dat kan ook bijna niet anders dan met een chocolade donut met chocola on top, en gesmolten chocola aan de binnenkant.
Next stop was het stadion, maar toen we daar aankwamen bleek het gewoon een grasveld met daarom heen stenen tribunes te zijn, stelde echt weinig voor.
Op onze weg naar de Batik markt reden we langs de concerthall SSM. Op een stuk grond stond een heel mooi muziekgebouw en Menno wilde graag even binnenkijken. Helaas was er op zondag niemand. Toen we daar nog even verder rondliepen, kwamen we ook een school tegen. De tuinman was daar toevallig om de zeer aanhankelijke schoolkat eten te geven en vertelde ons dat dit The Artschool was voor leerlingen tussen de 15 en 20 jaar oud. We mochten even een kijkje nemen en stuitten al gauw op mooie beeldhouwwerken. Deze waren ook door de leerlingen gemaakt. Wat een supergave omgeving was dit! Ik vind het normaal al heel leuk om in andere landen op bezoek te gaan in scholen om te zien hoe het er daar allemaal uitziet, maar dat zijn vaak basisscholen. Dit was echt gericht op schilderen, beeldhouwen etc.
Toen er 1 lokaal openstond kon ik het niet laten om naar binnen te lopen en even overal aan te zitten. Ze hebben daar nog krijtborden en grote houten tafels. En dan blijf ik toch echt een juffie en kan ik er weer heel erg van genieten om zo in een klaslokaal te staan en al helemaal in zo’n andere omgeving. De tuinman vond het ook allemaal heel leuk en stond ons ook even vast te leggen. Vooral nadat wij op meerder schoolborden in de school ‘greetings from Holland’ hadden geschreven moesten we wel eventjes op de foto zodat hij morgen aan zijn collega’s kan laten zien wie dat dan geschreven hadden en dat hij bezoek uit Nederland had gehad. En dat allemaal terwijl je alleen even de kat te eten kwam geven. Bofkont.
Na dit bezoekje aan school reden we door naar de Batik markt. Dit waren geen kraampjes maar een winkel met daarin allemaal truitjes en doeken. Niet van die marktdingen maar handgemaakte doeken etc. Hier mochten we behind the scenes kijken hoe de kleden gemaakt werden. Hij sprak toevallig ook een beetje Nederlands en kon dit zo aan ons uitleggen. Wat een geduld en preciesieteit heb je daarvoor nodig! Heb kan soms wel 2-3 maanden duren voordat zo’n kleed af is. Er waren 3 manieren hoe je kon beginnen met deze kleden te maken namelijk het patroon overtrekken, het patroon opdrukken met was of een combinatie van beiden. Erg indrukwekkend.
Vanuit de lekkere airco zo weer de volle zon in en even ergens een hapje eten. De scooter moesten we volgetankt weer terugafleveren en dit kosste ons de volle mep van 6.000 roepiah voor 1 liter.
Dat is zo’n 45 cent. Kun je je toch bijna niet voorstellen he.
Nadat we Menno zijn was hadden opgehaald zijn we in het hostel van kamer gewisseld omdat dit goedkoper was. We liggen nu met zn’n 10-en op de kamer en je hebt er meer ruimte. Dus eigenlijk nog beter ook.
Voor het avondeten hebben we een treinticket naar Surabaye gekocht. Daar gaan we morgenavond met de nachttrein heen. Vanaf daar pakken we nog een andere trein en komen we uit bij een plekje in de buurt in de buurt van de Bromo vulkaan, die hebben we ook nog in de planning staan om te gaan bezoeken.
In het hostel voor het eerst even proberen te facetimen met papa en mama, maar door de slechte verbinding liep dit niet zo soepel en heb ik, ook door de facetime vaardigheden van mijn ouders, vooral naar voorhoofden zitten kijken. Toen even whatsapp bellen, dit ging beter.
Maar misschien had ik dat even niet moeten doen, want toen ik hun stemmen hoorde en we hortend en stotend een gesprek probeerde te voeren kreeg ik opeens een gevoel van gemis en kreeg ik het een beetje moeilijk. Ook toen ik foto´s kreeg van vriendinnetjes vond ik het echt zo leuk om ze te zien en kreeg ik echt een warm gevoel van binnen hoe gek ik op ze ben, maar ik mis ze ook wel. Maar vandaag was ook een lange dag dus het zal ook vast wel een groot deel vermoeidheid zijn.
Nu duik ik er vroeg in en hoop ik dat de intensieve dag van vandaag zal helpen om snel in slaap te vallen, want morgen moeten we om 03:45 paraat staan omdat we dan een zonsopgang gaan bekijken en de tempel Borobodur gaan bezoeken.
Dus snaveltjes dicht en oogjes toe, lekker naar bedje toe.