Day 5. Pench pies,een regen buitje en m'n eigen DJ
Blijf op de hoogte en volg Ninon
21 Juli 2016 | Indonesië, Bukit
Nou, dat op tijd naar bed gaan is nog een dingetje hier. Door het hele tijdsverschil en omdat ik gistermiddag nog geslapen heb sliep ik vannacht pas na 02:30. Maar als je dat terug gaat rekenen is het ook pas half 11 in Nederland.
Maar toch werd ik dan weer om 08:00 vanmorgen wakker, en ben ik maar gewoon gaan ontbijten. Mijn planning voor vandaag was gewoon een lekker rustig dagje met me, myself and I, maar na het onbijt raakte ik al aan de praat met 3 Nederlandse meiden, en eigenlijk ben ik de hele dag met hen opgetrokken. In het restaurantje zitten kletsen en daarna in de rivier wezen badderen.
Het begon opeens wel keihard te regenen, dus waren we net blij dat onze haren niet nat waren geworden van de rivier, gebeurde dit wel door de regen. Maar toevallig hadden we het er net over gehad dat regen onze dag ( meestal) niet kon verpesten, dus deze keer lieten we het ook maar over ons heenkomen ( nog letterlijk ook). Net even mn was opgehaald, en ah man wat een luxe dat dit voor je gedaan wordt en het ruikt ook weer zo lekker fris!
Omdat het dus niet echt lekker weer is zit ik nu even voor m’n kamer op de veranda dit verslagje te typen en een beetje aan m’n aftermovie te werken. Dit gelukkig dat wel met de muziek van mijn fantastische dj buurman die een vet coole, gave, toffe remix aan het maken is van een beetje bollywood gejammer op de hipste groovy dansmuziekbeat van dit moment. In Sumatra dan. Hou me vast, hou me tegen, mn dansmoves zijn bijna niet te stoppen. Wees maar blij dat dit verslag geen geluid heeft.
En dat mijn laptop batteij volgeladen is, want nu het hier zo regent komt het regelmatig voor dat de stroom uitvalt. Maar dan heb ik nu mooi even de tijd om mijn indruk van Sumatra en het reizen so far op te schrijven.
Het verkeer is chaos, maar dat had ik al verteld. Gelukkig heb ik daar niet veel mee te maken want ik kan hier in dit dorp alles lopend doen. Wel rijden ze hier in van die smalle steegjes wel gewoon met scooters erdoorheen.
Verder vinden veel inwoners het hier een beetje moeilijk om de ´f´uit te spreken. Dit zorgt regelmatig voor ´huh?’ momentjes en grappige woorden. Fish is hier dus pish dus: die pish in die woater. En french fries worden pench pies.
De oerang oetang wordt hier regelmatig uitgesproken als erengeteng, iets wat me een beetje doet denken aan het liedje van Guus Meeuwis, en als je het met een rollende r uitspreekt als een spaanse arrrrrriba errrrrengeteng! En dan met van die klapschelpjes erbij. Ja.. beelddenker he.
De mensen in dit guesthouse zijn wel allemaal echt onwijs aardig. Ik vind het nog moeilijk om ze uit elkaar te houden. Ze maken een praatje met je, helpen je als het nodig is. Elke avond beginnen ze met muziek maken, wat de hele avond zo doorgaat. Wat ik ook moeilijk vond en nogsteeds een beetje vind is de aardigheid van de mensen hier. Ja dat klinkt raar, maar het is als westerse soms wel moeilijk te geloven dat mensen zomaar iets doen voor een ander, gewoon uit aardigheid. Dat ze er niets voor terug willen behalve een dankjewel. Tuurlijk zijn tips altijd welkom, dat snap ik ook wel, maar ook als je gewoon voorbij loopt dan zwaaien ze allemaal zo lief naar je. Net ook toen we in de rivier zaten kwam er een meisje naar ons toelopen om een praatje te maken. En daarin kwam naar voren dat ze onze huid zo mooi vond. Ook gek he, doen wij zo onze best voor een kleurtje, willen ze in deze cultuur alleen maar blank zijn. De blanke kleur staat natuurlijk voor rijkdom, maartoch.
De natuur is hier wel echt onwijs mooi. Hoge groene bergen, van die mist door de toppen van de bomen. Prachtig! Zat net in de rivier weer eens om me heen te kijken en me te verwonderen over de natuur. En ook hoe gewoon het al wordt om aapjes gewoon in het wild te zien rondlopen.
Het reizen alleen gaat hartstikke prima! Ik vind het eigenlijk wel lekker en leuk om zelf op pad e gaan enn gesprekjes met mezelf te voeren haha. En je maakt heel makkelijk contact met iedereen, dus net zoals vandaag dat ik dacht dat ik bijna niemand tegen zou komen heb ik toch weer de hele dag opgetrokken met meiden. Wel merk je dat als een stelletje samen zit je er minder snel naartoe loopt dan wanneer 1 iemand alleen zit of als er bijvoorbeeld 2 meisjes of 2 jongens samen zitten.
Ik ben natuurlijk tot nu toe nog maar op 1 plek geweest en was het meeste al geregeld. Dus ik ben benieuwd hoe het zal gaan als ik opweg moet. Terugdenkend aan dat het in Nederland soms al fout gaat ( ik zeg naar het verkeerde festival, degene die hierbij waren weten wel wat ik bedoel, verkeerde bussen, verkeerde haltes...) ben ik erg benieuwd hoe het me hier af zal gaan haha.
Ach, als mn bagage maar overal aankomt ( dat is echt wel een klein angstig dingetje) , dan zien we wel verder.
Ik voel me ondertussen wel al beter. Nogsteeds last van lichamelijke probleempjes maar kan gelukkig wel veel alweer normaal eten en voel me verder goed.
Morgen nog 1 dag hier en zaterdaochtend vertrek ik om 08:30 met de bus alweer terug naar Medan om daar het vliegtuig te pakken. Eerst naar Jakarta, daarna door naar Yogyakarta
Maar toch werd ik dan weer om 08:00 vanmorgen wakker, en ben ik maar gewoon gaan ontbijten. Mijn planning voor vandaag was gewoon een lekker rustig dagje met me, myself and I, maar na het onbijt raakte ik al aan de praat met 3 Nederlandse meiden, en eigenlijk ben ik de hele dag met hen opgetrokken. In het restaurantje zitten kletsen en daarna in de rivier wezen badderen.
Het begon opeens wel keihard te regenen, dus waren we net blij dat onze haren niet nat waren geworden van de rivier, gebeurde dit wel door de regen. Maar toevallig hadden we het er net over gehad dat regen onze dag ( meestal) niet kon verpesten, dus deze keer lieten we het ook maar over ons heenkomen ( nog letterlijk ook). Net even mn was opgehaald, en ah man wat een luxe dat dit voor je gedaan wordt en het ruikt ook weer zo lekker fris!
Omdat het dus niet echt lekker weer is zit ik nu even voor m’n kamer op de veranda dit verslagje te typen en een beetje aan m’n aftermovie te werken. Dit gelukkig dat wel met de muziek van mijn fantastische dj buurman die een vet coole, gave, toffe remix aan het maken is van een beetje bollywood gejammer op de hipste groovy dansmuziekbeat van dit moment. In Sumatra dan. Hou me vast, hou me tegen, mn dansmoves zijn bijna niet te stoppen. Wees maar blij dat dit verslag geen geluid heeft.
En dat mijn laptop batteij volgeladen is, want nu het hier zo regent komt het regelmatig voor dat de stroom uitvalt. Maar dan heb ik nu mooi even de tijd om mijn indruk van Sumatra en het reizen so far op te schrijven.
Het verkeer is chaos, maar dat had ik al verteld. Gelukkig heb ik daar niet veel mee te maken want ik kan hier in dit dorp alles lopend doen. Wel rijden ze hier in van die smalle steegjes wel gewoon met scooters erdoorheen.
Verder vinden veel inwoners het hier een beetje moeilijk om de ´f´uit te spreken. Dit zorgt regelmatig voor ´huh?’ momentjes en grappige woorden. Fish is hier dus pish dus: die pish in die woater. En french fries worden pench pies.
De oerang oetang wordt hier regelmatig uitgesproken als erengeteng, iets wat me een beetje doet denken aan het liedje van Guus Meeuwis, en als je het met een rollende r uitspreekt als een spaanse arrrrrriba errrrrengeteng! En dan met van die klapschelpjes erbij. Ja.. beelddenker he.
De mensen in dit guesthouse zijn wel allemaal echt onwijs aardig. Ik vind het nog moeilijk om ze uit elkaar te houden. Ze maken een praatje met je, helpen je als het nodig is. Elke avond beginnen ze met muziek maken, wat de hele avond zo doorgaat. Wat ik ook moeilijk vond en nogsteeds een beetje vind is de aardigheid van de mensen hier. Ja dat klinkt raar, maar het is als westerse soms wel moeilijk te geloven dat mensen zomaar iets doen voor een ander, gewoon uit aardigheid. Dat ze er niets voor terug willen behalve een dankjewel. Tuurlijk zijn tips altijd welkom, dat snap ik ook wel, maar ook als je gewoon voorbij loopt dan zwaaien ze allemaal zo lief naar je. Net ook toen we in de rivier zaten kwam er een meisje naar ons toelopen om een praatje te maken. En daarin kwam naar voren dat ze onze huid zo mooi vond. Ook gek he, doen wij zo onze best voor een kleurtje, willen ze in deze cultuur alleen maar blank zijn. De blanke kleur staat natuurlijk voor rijkdom, maartoch.
De natuur is hier wel echt onwijs mooi. Hoge groene bergen, van die mist door de toppen van de bomen. Prachtig! Zat net in de rivier weer eens om me heen te kijken en me te verwonderen over de natuur. En ook hoe gewoon het al wordt om aapjes gewoon in het wild te zien rondlopen.
Het reizen alleen gaat hartstikke prima! Ik vind het eigenlijk wel lekker en leuk om zelf op pad e gaan enn gesprekjes met mezelf te voeren haha. En je maakt heel makkelijk contact met iedereen, dus net zoals vandaag dat ik dacht dat ik bijna niemand tegen zou komen heb ik toch weer de hele dag opgetrokken met meiden. Wel merk je dat als een stelletje samen zit je er minder snel naartoe loopt dan wanneer 1 iemand alleen zit of als er bijvoorbeeld 2 meisjes of 2 jongens samen zitten.
Ik ben natuurlijk tot nu toe nog maar op 1 plek geweest en was het meeste al geregeld. Dus ik ben benieuwd hoe het zal gaan als ik opweg moet. Terugdenkend aan dat het in Nederland soms al fout gaat ( ik zeg naar het verkeerde festival, degene die hierbij waren weten wel wat ik bedoel, verkeerde bussen, verkeerde haltes...) ben ik erg benieuwd hoe het me hier af zal gaan haha.
Ach, als mn bagage maar overal aankomt ( dat is echt wel een klein angstig dingetje) , dan zien we wel verder.
Ik voel me ondertussen wel al beter. Nogsteeds last van lichamelijke probleempjes maar kan gelukkig wel veel alweer normaal eten en voel me verder goed.
Morgen nog 1 dag hier en zaterdaochtend vertrek ik om 08:30 met de bus alweer terug naar Medan om daar het vliegtuig te pakken. Eerst naar Jakarta, daarna door naar Yogyakarta
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley