Day 14. Zelf je was uitzoeken en zelf afwassen.

Vanmorgen 7 uur ging mijn wekker alweer, ik moest mijn was nog halen, ontbijten en mijn tas inpakken. En die was was weer een dingetje hoor. Gister was gezegd dat we onze was vanaf 7 uur konden ophalen. Mooi, want ik moest mn backpack nog inpakken. Stond ik daar om hallf 8, was die vrouw er nog niet. Eerst gaan ontbijten, was ze daarna nog aan het strijken. Uiteindelijk kwamen ze de was naar mijn kamer brengen, maar ook tegelijk met alle was van Eveline en Helen. Dus ik moest alles checken en moest nog een keer meelopen naar het washok. Ja klinkt echt van; waar maak je je druk om? Maar als je dit in de ochtend allemaal al moet regelen..
Uiteindelijk met de shuttlebus richting Ubud. Onderweg weer onwijs mooie natuur gezien,rijstvelden in de bergen, heel veel groen, aapjes langs de weg.
Wel was ik nog heel moe en viel ik bijna in slaap in de bus. Dus toen we voor de 2e keer stopten met de bus en ik het toilet een bezoekje ging brengen, realiseerde ik me niet dat we al in Ubud waren en dat ik mijn tas uit de bus moest halen. Dus lichtelijk in schrik ren ik die wc uit en zie net de bus wegrijden. Neeee he, meen je dit? Maar gelukkig werd me verteld dat de bus alleen even een stukje verder ging rijden om de grote bus te laten passeren. Hij kwam dus gelukkig nog terug. En ja hoor, ze hadden gelijk. Maar door mn slaperige hoofd ben ik alleen wel ’n hoedje vergeten mee te pakken in de bus. Jammer, maar als dit alles is wat ik ga verliezen deze vakantie vind ik het helemaal mooi.
Ik hoorde dat mijn hostel op een afstand van zo’n 25-30 min lopen was dus ik besloot even als een echte traveler met mijn backpack de weg op te gaan. Tot nu toe heb ik m’n tas alleen maar van de kamer naar de bus gedragen dus ik wilde er wel eens echt gebruik van maken.
Nou, dat is best warm op je rug kan ik zeggen haha. Maar ik heb het hostel gehaald.
Daar aangekomen moest ik nog een uur wachten voordat ik de kamer in mocht. Ik raakte meteen aan de praat met een Duitse jongen. We zijn even een hapje gaan eten en hebben lekker bij het zwembad gechillt. Omdat ik nog echt best wel moe ben van de afgelopen dagen heb ik besloten om in Ubud niet al te gekke dingen te doen en lekker veel te relaxen. En met het lekkere zonnetje en het zwembad gaat dat denk ik wel lukken. Het zwembad kijkt ook nog eens uit over een klein gebied met rijstvelden, pretty amazing.
Na het chillen raakte ik aan de praat met een Franse jongen en een Zwitsers meisje. De Franse benoemde dat hij vanmiddag naar een heel tof restaurant was geweest en dat hij daar vanavond eigenlijk weer heen wilde en of wij mee wilden. Alez, on y va en zo gingen we op de scootertjes op pad. Toen ik er binnen kwam werden we meteen begroet door 3 gezellige hondjes.
But what a place, het was echt geweldig. Er was gewoon een buffet dus je mocht zelf opscheppen. Er waren ook geen bedragen voor het eten, het was vanaf 27.000 en alles wat je meer gaf was mooi meegenomen. Als je klaar was mocht je zelf je bordje weer afwassen. Ja, sounds weird maar het hele concept was echt tof. En de sfeer die er hing, echt geweldig. Het was gewoon een hele grote tuin met hangmatten, schommels, banken, een lange tafel met allemaal lichtjes erboven. Mensen die gewoon binnenliepen en muziek begonnen te maken met de instrumenten die er stonden. Je kon er boeken lezen, er werden gratis cursussen gegeven, je kon er kleren kopen en dan mocht je zelf bepalen hoeveel geld je er voor over had. Zo puur en vol van vertrouwen van de goedheid van mensen. Prachtig. Ik heb daar nog even in een hangmat gelegen en gewoon liggen genieten van de ontspannen, eerlijke sfeer die er hing.
Terug in het hostel zit ik nu op een bankje aan het zwembad deze blog te schrijven. Eigenlijk wil ik nu wel al gaan slapen, maar in een hostel lig je natuurlijk niet alleen op een kamer dus voordat het echt stil is en ik in slaap kan vallen kan nog wel even duren denk ik...