Day 17. Rode rug, aapjes en een Amsterdamse pizza.

Omdat het niksdoen dagje en tegen niemand praten me gister wel goed bevallen was en ik mezelf nog even wilde ontwikkelen in de rol van luie backpacker, heb ik vandaag bijna precies hetzelfde gedaan. Lekker tijdschriftje lezen aan het zwembad, beetje zonnen, beetje erg je rug laten verbranden. Check. Toch een lastig puntje als je alleen op reis bent die rug insmeren. Gelukkig heb ik er geen last van. In de middag even de wandelschoenen aangedaan en een stukje gaan wandelen richting het drukkere gedeelte van Ubud.
Daar heb je Monkeytown, dat is een parkje waar de apen los rondlopen. Je kunt dan eten kopen en dan komen ze op je klimmen etc. Nadat ik hier een rondje heb gelopen, ben ik nog wat winkeltjes ingedoken en daarna weer richting het hostel gegaan.
Ik had om 8 uur een massage staan, dus ik wilde daarvoor nog even gauw een hapje eten bij hetzelfde restaurant als waar ik gister ben geweest, want daar serveerden ze lekker snel en het eten was goed. Maar toen ik daar aankwam dachten helaas nog veel meer mensen hetzelfde als ik wat er dus voor zorgde dat ik even moest wachten. Ik raakte aan de praat met een vader en 2 kids uit Weesp, waardoor ik automatisch ook in mijn Amsterdamse accent schoot. Ik kon al eerder een plekje vinden omdat ik in m’n eentje was, maar op precies hetzelfde moment kwam er een tafel voor hen vrij en vroegen ze of ik erbij wilde komen zitten. Zo heerlijk hoe dat dan zo natuurlijk gaat en je vervolgens met z’n vieren aan tafel zit te wachten op je eten. Want dat wachten duurde laaang. Ik had gedacht even snel iets te eten en daarna op tijd bij m’n massage te zijn. Maar om 10 voor 8 kwam m’n pizza dus die heb ik in een noodtempo naar binnen zitten werken. In de tussentijd hebben we gezellig met z’n 3-en zitten kletsen. Ja met z’n 3-en, want het bleek later dat 1 dochter van hem zelf was, en het andere meisje van zijn vriendin uit Zwitserland. Dat was dus iets moeilijker communiceren voor mij. Uiteindelijk hoorde je Engels, Nederlands, Zwitsers en een beetje Indonesisch door heel het gesprek. Hij kwam namelijk ook al zo’n 15 jaar in Indonesie en had zelfs zijn eigen stukje grond. Dit was voor hem zijn 2e huis en wanneer het even kon sprong hij met zijn dochter het vliegtuig in om op reis te gaan.
Wat wel grappig was, was dat hij door mijn manier van vragen stellen al dacht dat ik een juf was. Blijkbaar heb je dan een andere vraagstelling. Nog nooit gehoord maar grappig om eens mee te maken. En ondanks dat ik het dagje rust en met niemand praten ook heel lekker vond, merkte ik toch dat ik weer helemaal opleefde door een gezellig gesprek met deze grappige mensen.

Met de pizza calzone smaak nog in mijn mond ( balende dat ik altijd kauwgum bij me had en juist nu weer niet, hopende dat ze het niet zouden ruiken) arriveerde ik 2 minuten voor 8 bij de afspraak en kon ik meteen door naar mijn massage. Al vond ik deze massage niet zo lekker als de eerste in Lovina, toch was het wel weer een lekkere verwennerij.
Met een tevreden ‘ik heb mezelf goed verzorgd en verwend de afgelopen dagen’ gevoel, smeerde ik een flinke klodder aftersun op mijn rug en duik ik er nu op tijd in.