Day 23. Aussies, bromances and bitchfights
Blijf op de hoogte en volg Ninon
08 Augustus 2016 | Indonesië, Seminyak
Na een rustig ontbijtje en een iets minder rustige zoektocht naar een hostel in Canggu waar Eveline, Helen en ik elkaar weer zullen meeten. Alles zat al vrij vol en anderen hadden weer bedbug volgens de recensies. Ja daar zit je ook niet echt op te wachten. Maar gelukkig hebben we een hostel gevonden en gingen mijn buurvrouw die ik gister ontmoet heb op pad. We hebben het strand even opgezocht, waar flinke golven waren. En helaas ook waar het water opeens veel verder het strand op kwam dan dat, ik in ieder geval, verwachtte. Want toen we even in de zee stonden en onze tassen een paar meter verder op het strand lagen, kwam het water opeens veel verder dan voorheen. Wat ervoor zorgde dat mijn tasje ook een klein beetje voor zijn spetterdiploma heeft geoefend.
En helaas zat mijn mobiel hier ook in. Maar die kent me ondertussen langer dan vandaag en kan wel tegen een stootje dus ondanks de rare strepen die ik nu af en toe op mijn beeldscherm heb, doetie eht nog en hoop ik dat het hierbij blijft en niet erger wordt.
Met een natte tasinhoud gingen we verder het strand op, op zoek naar de Patato Head Beach Club. Blijkbaar was dit een plek die je echt wel even moests bezoeken. En inderdaad, we hebben er een leuke dag gehad.
Toen we aankwamen moesten we eerst even aan de bar wachten, want er was blijkbaar een wachtlijst voor een bedje of tafel. De prijzen waren hier ook wat hoger en het was allemaal wel vrij fancy, voelde me niet helemaal op m’n plek daar. Maar het had een heel mooi zwembad met zo’n platte zwembadrand waarbij je dan uit kan kijken op het strand, dat het net lijkt alsof het endless is.
We wilden daar eigenlijk wel even een foto van, maar we hadden natuurlijk geen bedje om onze spullen bij te leggen, en dit was nou niet zo’n zaak waar je eventjes je kloffie op de grond legde en een duik nam.
Maar toen we een stukje verder liepen kwamen we allemaal rieten mandjes tegen waar je blijkbaar ook je spullen in kon leggen. Dat we niet de enige waren die gewoon even wilden zwemmen en niet megaveel uit wilden/ konden geven aan hapjes en drankjes gaf me dan weer een beter gevoel en zo doken we lekker verfrissend het zwembad in. Na een tijdje raakten we aan de praat met 2 beesten van Australiers. Ondanks wat ik eerder over de Australiers zei moet ik wel toegeven dat ze vaak wel een cadeautje voor het oog zijn hoor. Er gaat geen dag voorbij zonder dat ik eventjes wegkwijl bij een hot mate from the other side of the world. Echte grote mannen, mooie kop erop en dan dat accent... ja op dat gebied ben ik nog niet van mening veranderd dat als er dan en vakantieliefde zou gebeuren dit dan met een Aussie zou zijn. Maar mam, don’t worry. Je hoeft Robbert ten Brink nog niet te bellen want ik heb er nog niet eentje voor mezelf gevonden.
Plus het feit dat mijn Engels opeens eventjes spontaan veranderd in raar gebabbel want ik moet dan toch weer even wennen aan dat accent. Maar gelukkig, I got myself together very quickly en werd het een leuke bijeenkomst in het zwembad met deze 2 mannen. Wat nog leuker werd toen er nog 3 van die beren bij kwamen, die hun vrienden waren. En wij als enige 2 meisjes, in zo’n fancy zwembad met een zonnetje op je gezichtje, drankjes werden voor ons gekocht, maakt je toch wel eventjes denken van; yeah, I can get used to this. Well done mate.
Dit is trouwens ook het moment waarop iedereen zich ging voorstellen en mijn buurvrouw en ik er dus achter kwamen dat we de hele avond en ochtend al samen hadden opgetrokken, maar we elkaars naam nog nieteens wisten. Dat is een beetje hoe het gaat hier. You hang out together maar je komt er pas uren later achter hoe diegene eigenlijk heet haha. Maar Julia was een makkelijke naam om te onthouden.
Later kwamen er nog 2 Zuid- Afrikaanse jongens bij. Wat in het begin heel gezellig en leuk ging.
En wat echt megatoevallig was, was dat 1 jongen, Jezper, oorspronkelijk dan uit Zuid-Afrika kwam maar een tante in Nederland had wonen. En voordat ik had gevraagd waar zij dan woonde zei hij: I lived in Zoetermeer for 6 months. Nou echt, supertoevallig toch! In Rokkeveen, by the bicyclebridge.
Maargoed even terug, want het begon dus heel leuk met z’n allen. Maar daarna veranderde dit opeens toen Jezper zei dat die jongens het echt niet cool vonden dat zij er opeens ook bij waren gekomen en dat ze met ons gingen praten, en de sfeer ook een beetje veranderde. En wat me dan weer opviel was dat ze dan in elkaars gezicht deden alsof ze best bro’s waren, maar ondertussen dan tegen jou zeggen dat hij die ander wel wat kan doen. En dit ging dus ook de hele dag zo door he. Want later gingen Julia en ik samen met de 2 Zuid-Afrikaanse jongens, Jezper en Seb en nog een Australische jongen, James, naar een ander plekje op het strand om de zonsondergang te zien.
En dat James meeging verbaasde me al, omdat hij natuurlijk team Aussie was, maar dan was het ook echt zo dat er 1 zat te praten, en de andere dan hoofdschuddend geirriteerd om zich heen zat te kijken. En dat dan de 1 later naar mij of Julia toekwam om te zeggen hoe irritant hij de ander vind, maar dan zitten we uiteindelijk ’s avonds wel met z’n allen in een restaurant om te eten. Echt schiet mij maar lek. Het leek af en toe wel een soap ofzo, ik dacht dat vrouwen erg waren maar deze mannen konden er ook wat van hoor.
Omdat de mannen allemaal al wat gedronken hadden en Julia en ik dan liever niet achterop de scooter gingen, zijn wij vanaf het strand naar huis gelopen. Maar we keken op de routebeschrijving en het leek ons echt heel erg omlopen, dus vooral Julia was erg enthousiast met het zoeken naar tussendoor weggetjes langs andere hotels. Waarbij een bewaker naar ons toekwam met de vraag wat we aan het doen waren en of we misschien op zoek waren naar Pokémons. Haha nee, maar wel leuk bedacht.
Uiteindelijk zijn we halverwege de avond Seb al kwijtgeraakt omdat hij te dronken was en thuis ging slapen. En later raakten we Jezper ook kwijt want die had ook al flink wat lege glaasjes afgeleverd.
Jezper had nog wel een vriendin achtergelaten bij ons dus uiteindelijk stonden we daar met z’n 4-en in een disco/bar/club achtig iets. Waar we die avond gegeten hadden was nu opeens veranderd in een dansruimte. Waar ik toevallig ook weer een meisje tegenkwam die bij mij in het hostel in Ubud sliep. Julia en ik waren er na een tijdje wel klaar mee en zijn toen samen naar huis gereden.
En helaas zat mijn mobiel hier ook in. Maar die kent me ondertussen langer dan vandaag en kan wel tegen een stootje dus ondanks de rare strepen die ik nu af en toe op mijn beeldscherm heb, doetie eht nog en hoop ik dat het hierbij blijft en niet erger wordt.
Met een natte tasinhoud gingen we verder het strand op, op zoek naar de Patato Head Beach Club. Blijkbaar was dit een plek die je echt wel even moests bezoeken. En inderdaad, we hebben er een leuke dag gehad.
Toen we aankwamen moesten we eerst even aan de bar wachten, want er was blijkbaar een wachtlijst voor een bedje of tafel. De prijzen waren hier ook wat hoger en het was allemaal wel vrij fancy, voelde me niet helemaal op m’n plek daar. Maar het had een heel mooi zwembad met zo’n platte zwembadrand waarbij je dan uit kan kijken op het strand, dat het net lijkt alsof het endless is.
We wilden daar eigenlijk wel even een foto van, maar we hadden natuurlijk geen bedje om onze spullen bij te leggen, en dit was nou niet zo’n zaak waar je eventjes je kloffie op de grond legde en een duik nam.
Maar toen we een stukje verder liepen kwamen we allemaal rieten mandjes tegen waar je blijkbaar ook je spullen in kon leggen. Dat we niet de enige waren die gewoon even wilden zwemmen en niet megaveel uit wilden/ konden geven aan hapjes en drankjes gaf me dan weer een beter gevoel en zo doken we lekker verfrissend het zwembad in. Na een tijdje raakten we aan de praat met 2 beesten van Australiers. Ondanks wat ik eerder over de Australiers zei moet ik wel toegeven dat ze vaak wel een cadeautje voor het oog zijn hoor. Er gaat geen dag voorbij zonder dat ik eventjes wegkwijl bij een hot mate from the other side of the world. Echte grote mannen, mooie kop erop en dan dat accent... ja op dat gebied ben ik nog niet van mening veranderd dat als er dan en vakantieliefde zou gebeuren dit dan met een Aussie zou zijn. Maar mam, don’t worry. Je hoeft Robbert ten Brink nog niet te bellen want ik heb er nog niet eentje voor mezelf gevonden.
Plus het feit dat mijn Engels opeens eventjes spontaan veranderd in raar gebabbel want ik moet dan toch weer even wennen aan dat accent. Maar gelukkig, I got myself together very quickly en werd het een leuke bijeenkomst in het zwembad met deze 2 mannen. Wat nog leuker werd toen er nog 3 van die beren bij kwamen, die hun vrienden waren. En wij als enige 2 meisjes, in zo’n fancy zwembad met een zonnetje op je gezichtje, drankjes werden voor ons gekocht, maakt je toch wel eventjes denken van; yeah, I can get used to this. Well done mate.
Dit is trouwens ook het moment waarop iedereen zich ging voorstellen en mijn buurvrouw en ik er dus achter kwamen dat we de hele avond en ochtend al samen hadden opgetrokken, maar we elkaars naam nog nieteens wisten. Dat is een beetje hoe het gaat hier. You hang out together maar je komt er pas uren later achter hoe diegene eigenlijk heet haha. Maar Julia was een makkelijke naam om te onthouden.
Later kwamen er nog 2 Zuid- Afrikaanse jongens bij. Wat in het begin heel gezellig en leuk ging.
En wat echt megatoevallig was, was dat 1 jongen, Jezper, oorspronkelijk dan uit Zuid-Afrika kwam maar een tante in Nederland had wonen. En voordat ik had gevraagd waar zij dan woonde zei hij: I lived in Zoetermeer for 6 months. Nou echt, supertoevallig toch! In Rokkeveen, by the bicyclebridge.
Maargoed even terug, want het begon dus heel leuk met z’n allen. Maar daarna veranderde dit opeens toen Jezper zei dat die jongens het echt niet cool vonden dat zij er opeens ook bij waren gekomen en dat ze met ons gingen praten, en de sfeer ook een beetje veranderde. En wat me dan weer opviel was dat ze dan in elkaars gezicht deden alsof ze best bro’s waren, maar ondertussen dan tegen jou zeggen dat hij die ander wel wat kan doen. En dit ging dus ook de hele dag zo door he. Want later gingen Julia en ik samen met de 2 Zuid-Afrikaanse jongens, Jezper en Seb en nog een Australische jongen, James, naar een ander plekje op het strand om de zonsondergang te zien.
En dat James meeging verbaasde me al, omdat hij natuurlijk team Aussie was, maar dan was het ook echt zo dat er 1 zat te praten, en de andere dan hoofdschuddend geirriteerd om zich heen zat te kijken. En dat dan de 1 later naar mij of Julia toekwam om te zeggen hoe irritant hij de ander vind, maar dan zitten we uiteindelijk ’s avonds wel met z’n allen in een restaurant om te eten. Echt schiet mij maar lek. Het leek af en toe wel een soap ofzo, ik dacht dat vrouwen erg waren maar deze mannen konden er ook wat van hoor.
Omdat de mannen allemaal al wat gedronken hadden en Julia en ik dan liever niet achterop de scooter gingen, zijn wij vanaf het strand naar huis gelopen. Maar we keken op de routebeschrijving en het leek ons echt heel erg omlopen, dus vooral Julia was erg enthousiast met het zoeken naar tussendoor weggetjes langs andere hotels. Waarbij een bewaker naar ons toekwam met de vraag wat we aan het doen waren en of we misschien op zoek waren naar Pokémons. Haha nee, maar wel leuk bedacht.
Uiteindelijk zijn we halverwege de avond Seb al kwijtgeraakt omdat hij te dronken was en thuis ging slapen. En later raakten we Jezper ook kwijt want die had ook al flink wat lege glaasjes afgeleverd.
Jezper had nog wel een vriendin achtergelaten bij ons dus uiteindelijk stonden we daar met z’n 4-en in een disco/bar/club achtig iets. Waar we die avond gegeten hadden was nu opeens veranderd in een dansruimte. Waar ik toevallig ook weer een meisje tegenkwam die bij mij in het hostel in Ubud sliep. Julia en ik waren er na een tijdje wel klaar mee en zijn toen samen naar huis gereden.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
